Kto zatrzyma pędzącą śnieżną kulę wydatków budżetowych w Polsce

Rosnące wydatki strefy budżetowej to główny hamulcowy rozwoju Polski. Od wielu lat wszystkie rządy  mówią o ograniczeniu wydatków państwa i na tym się kończy. A efekt jest odwrotny do deklaracji. W zastraszającym tempie rośnie konsumpcja strefy budżetowej oraz związana z tym biurokracja. Pęczniejący balon strefy państwowej, która niczego nie wytwarza, a konsumuje coraz więcej może w niedługim czasie okazać się zbyt dużym ciężarem dla prywatnych przedsiębiorstw.

Ponieważ niektórzy zapomnieli co należy zrobić w Polsce, więc dla przypomnienia:

• konieczna jest reformy finansów na szczeblu rządowym i samorządowym
• niezbędna jest reorganizacja budżetu, tak, aby wydatki budżetowe były pro rozwojowe
• należy zmniejszyć zapotrzebowanie na  pożyczki,
• należy ograniczyć zakres zadań publicznych i wprowadzić procedur ich realizacji,
• zmianić sposób zarządzania środkami publicznymi
• efektywnie ograniczyć szarą strefę w gospodarce (skończyć z opowiadaniem o walce z szarą strefą, a wprowadzić system, który sam ją ograniczy) ... przykłady są w UE np. Wielka Brytania. Wystarczy powielić, skoro brakuje inwencji własnej.
• zlikwidować KRUS (kosztuje budżet ca. 80 mld zł i jest niesprawiedliwy społecznie),
• zreformować ZUS (administrowanie tą organizacją to ponad 20% jej wpływów. Teraz dostanie jeszcze więcej, bo trafią do niej środki z OFE !!!)
• zlikwidować powiaty (to pośrednie ogniowe potrzebuje ok. 30 mld zł)
• sprywatyzować państwową i samorządową służbę zdrowia (państwo nie ma tu nic do roboty, tym bardziej, że przez swoje  dystrybucyjne działania i reglamentowanie środków przysparza wiele problemów, a w żadnym przypadku nie jest czynnikiem prorozwojowym)
• konieczna reorganizacja samorządów (zmniejszenie liczby radnych)
• konieczna reorganizcja naczelnych instytucji państwowych (przystosowanie tych instytucji do wspólczesnych wymogów, opracie ich działania o procedury),
• było wspaniale, gdyby nastąpiła reorganizacja władzy ustawodawczej (samoograniczenie tej instytucji byłoby wyrazem dojrzałości państwa). 

Ponieważ klucz do rozwiązania tego problemu leży w rękach tych, którzy dzierżą władzę, więc mają do wyboru:

• albo zmniejszyć wydatki i dać tym samym asumpt do rozwoju (samo zmniejszenie ilości nowo tworzonych nakazów, wykazów, rozporządzeń i zarządzeń itp itd będzie czynnikiem wyzwalającym, oczyszczającymy i prorozwojowym) ... a przy okazji zmniejszy się deficyt państwa.
• albo zwiększyć podatki ... i powoli przygotowywać społeczeństwo do wprowadzenia planowanej gospodarki (wzory zostały wypracowane w latach minionej epoki). Póki co to jesteśmy bliżsi realizacji tego scenariusza.